ذاکر
ریشه: عربی
معنی: آنکه خدا را ستایش می‌کند، آن که ذکر خدا می‌گوید؛ یاد کننده‌ی خدا؛ یاد کننده.
 
ذَبیح
ریشه:عربی
معنی: ذبح شده، مذبوح.
 
ذبیح‌الله
ریشه: عربی
معنی: قربانی شده برای خدا، سر بریده برای خدا، لقب حضرت اسماعیل(ع) و به قولی لقب اسحاق نبی که هر دو فرزند ابراهیم خلیل(ع) بودند.
 
ذکا
ریشه: عربی
معنی: هوشمندی، تیزهوشی، خورشید
 
ذِکرالله
ریشه: عربی
معنی: یاد خدا، ذکر خدا، یاد کردن از خدا.
 
ذِکری
ریشه: عربی
معنی: یاد، یادگار، یادبود، خاطره.
 
ذوالفقار
ریشه: عربی
معنی: در لغت به معنی صاحب فقرات، و فقره هر یک از مهره‌های پشت است که ستون فقرات از آن مرکب است، (به مجاز) شمشیر؛ در اصل نام شمشیر حضرت علی(ع) که پیامبر اسلام(ص) آن را در جنگ بدر به غنیمت گرفت و بعدها به آن حضرت داد.


منبع: سایت ستاره